Jak przychodzi Królestwo?

Łuk. 17:20-21

20. Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie,

21. Ani nie będą mówić: Oto tutaj jest, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was.

(BW)

Królestwo Boże nie jest widzialną strukturą ani geograficznym obszarem. Jest duchową rzeczywistością, która manifestuje się w relacjach między Bogiem a Jego ludem oraz między Jego dziećmi nawzajem. Materią zaś tych relacji jest miłość.

Łuk. 10:25-37

25. A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?

26. On zaś rzekł do niego: Co napisano w zakonie? Jak czytasz?

27. A ten, odpowiadając, rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.

28. Rzekł mu więc: Dobrze odpowiedziałeś, czyń to, a będziesz żył.

29. On zaś, chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: A kto jest bliźnim moim?

30. A Jezus, nawiązując do tego, rzekł: Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli, zostawiając go na pół umarłego.

31. Przypadkiem szedł tą drogą jakiś kapłan i zobaczywszy go, przeszedł mimo.

32. Podobnie i Lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, przeszedł mimo.

33. Pewien Samarytanin zaś, podróżując tędy, podjechał do niego i ujrzawszy, ulitował się nad nim.

34. I podszedłszy opatrzył rany jego, zalewając je oliwą i winem, po czym wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i opiekował się nim.

35. A nazajutrz dobył dwa denary, dał je gospodarzowi i rzekł: Opiekuj się nim, a co wydasz ponad to, ja w drodze powrotnej oddam ci.

36. Który z tych trzech, zdaniem twoim, był bliźnim temu, który wpadł w ręce zbójców?

37. A on rzekł: Ten, który się ulitował nad nim. Rzekł mu Jezus: Idź, i ty czyń podobnie.

(BW)

Czytając ten tekst nie tylko zyskujemy nową perspektywę na to, czym jest praktyczne czynienie miłości, ale również odbieramy lekcję, jak powinniśmy się zachowywać każdego dnia w codziennych sytuacjach. Brak czasu, pośpiech, zajmowanie się Bardzo Ważnymi Sprawami – nie mogą być już wymówką dla obojętności i oglądania się na innych.

Jezus powiedział:

Jan. 15:12-13

12. Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem.

13. Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich.

(BW)

Oddawanie życia za innych niekoniecznie musi od razu oznaczać śmierć poniesioną po to, żeby ktoś inny mógł przeżyć. To najczęściej oznacza właśnie czas - kiedy go pozornie nie mamy, uwagę – kiedy zajmuje nas coś innego, dach nad głową, albo coś do jedzenia – kiedy sami mamy mało.

Czyniąc te rzeczy będziemy praktycznie rozszerzać zasięg Królestwa eliminując ból i cierpienie, ubóstwo i nędzę, samotność i odrzucenie, a zastępując je obfitością, zdrowiem i akceptacją.